Cilt 11 Sayı 1 (2023): Business & Management Studies: An International Journal
Makaleler

Bireysel yenilikçilik düzeyi analizi: Samsun 19 Mayıs Polis Meslek Yüksekokulu örneği

PDF
  • Hakan ŞEN,
  • Ali KAHRAMANOĞLU
Hakan ŞEN
Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun, Türkiye
Ali KAHRAMANOĞLU
05337319113
DOI: https://doi.org/10.15295/bmij.v11i1.2196

Yayınlanmış 2023-03-25

Anahtar Kelimeler

  • Yenilikçilik, Bireysel Yenilikçilik, Araştırma-Geliştirme, Mesleki Profesyonellik
  • Innovation, Individual Innovation, Research and Development, Vocational Professionalism

Nasıl Atıf Yapılır

ŞEN, H., & KAHRAMANOĞLU, A. (2023). Bireysel yenilikçilik düzeyi analizi: Samsun 19 Mayıs Polis Meslek Yüksekokulu örneği. Business & Management Studies: An International Journal, 11(1), 320–341. https://doi.org/10.15295/bmij.v11i1.2196

Telif Hakkı (c) 2023 Hakan ŞEN- Ali KAHRAMANOĞLU

Creative Commons License

Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License ile lisanslanmıştır.

Özet

Yenilikçilik, bireylerin yeniliği hazmetme süresince, yeniliklere karşı alınan tavırları veya bu yaklaşımları kişisel açıdan değerlendirilmesi ‘bireysel yenilikçilik’ kavramı ile açıklanmaktadır. Bireylerin yenilikçiliğe bakış açıları toplumsal, kültürel değerleri ve küresel özellik taşıyan yaşamsal faaliyetlerini sürdürdükleri ortamlarında, karşılaştıkları değişikliklere karşı sağlıklı ve dengeli bir uyum süreci sağlamaları bakımından önem arz etmektedir. Bireysel yenilikçilik; bir yeniliği özümsemek, geliştirmek ya da uyum içinde faaliyete geçirmek olarak ifade edilmektedir. Bu çalışmada, Samsun 19 Mayıs Polis Meslek Yüksek Okulu öğrencilerinin, yenilikçi, gelişime açık, kişisel beceri ve yetenekleri doğrultusunda, mesleki karakterlerini oluşturmalarına katkıda bulunmak istenmiştir. Öğrencilerin mesleki faaliyetlerine hazırlık sürecinde mesleklerinde karşılaşacakları problemlerin nedenlerinin belirlenmesinde hızlı ve pratik karar verebilme ve sorun çözme yeteneklerinin geliştirilmesi sağlamak amaçlanmıştır. Bunun yanında mesleki ve kişisel hatalarının minimum seviyeye indirgemek ile birlikte polislik mesleğine duyulan saygınlığın artmasını, yenilikçi ve araştırmacı yönlerinin daha verimli ve ileri düzeyde oluşmasına zemin hazırlama amacıyla meslek öncesi bireysel yenilikçilik düzeylerinin değerlendirilmesi yapılmıştır. Çalışmada, 416 öğrenci ana kütleyi oluşturmakla birlikte, örneklem sayısının %95 güven aralığında en az 200 öğrenci olacağı hesaplanmıştır. Rastgele örneklem yöntemiyle çalışmaya 375 öğrenci katılımı gerçekleşmiş ve 41 öğrenci ise çeşitli mazeretlerle çalışmaya katılmak istememiştir. Araştırma sürecinde, nitel araştırma yöntemi olan bireysel yenilikçilik ölçekli anket ile kişisel bilgiler formundan elde edilen bilgilerden yararlanılmıştır. Veriler istatistik paket program kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmada; bireysel yenilikçilik açısından öğrencilerin yaş, ailenin (anne-baba) eğitim durumu, ailenin gelir durumu, ailede devlet memuru olup olmadığı, ailede girişimci olup olmadığı, mezun olunan lise türü, öğrencilerin girişimcilik eğitimi alıp almamaları, mesleki yenilik eğitimine katılıp katılmamaları araştırılmıştır. Bulgular istatistiksel açıdan incelendiğinde öğrencilerin Bireysel Yenilikçilik Düzeylerinin ‘Sorgulayıcı’ seviyede olduğu tespit edilmiştir.

PDF

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

  1. Acaroğlu, R. (2014). Revize Edilen Hemşirelerin Mesleki Değerleri Ölçeği Türkçe Formunun Güvenirlik ve Geçerliği. F.N. Hem. Derg, 22(1):8-16.
  2. Ahmad, N. and Seymour, R. G. (2022). ‘Definitions Supporting Frameworks for Data Collection’, OECD İstatistiks Working Papers 2008/01 https://www.oecdilibrary. org/docserver/243164686763.pdf?expires=1566074968&id=id&accname=guest&checksum=1434955E0C88ABC2162F9DF3F0FFA493. 25.02.2022.
  3. Altın, A. (2013). ‘Kamu hizmeti anlayışında değişim’. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1 (2). 101-118.
  4. Ay, F.A. (2008). Temel Hemşirelik. Kavramlar, İlkeler, Uygulamalar (Editör). İstanbul, Medikal Yayıncılık Ltd. Şti., 47-55.
  5. Bahçeci, B. (2019). Özel eğitim alanında çalışan öğretmenlerin yardımcı teknolojilere yönelik tutumlarının ve bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
  6. Barker, A. (2001). Yenilikçiliğin Simyası, Mes Yayınları, Çev. Ahmet Kardam, İstanbul.
  7. Barutçugil, İ. (2009). Ar-Ge Yönetimi, Birinci Basım, İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
  8. Beal, G. M. and Bohlen, J. M. (1956). The diffusion process. Farm Foundation, Increasing Understanding of Public Problems and Policies, 111- 121. http://purl.umn.edu/17351, Erişim Tarihi: 01/03/2022.
  9. Bitkin, A. (2012). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik düzeyleri ile bilgi edinme becerileri arasındaki ilişki (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Harran Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Diyarbakır.
  10. Büyüköztürk, Ş. (2017). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Pegem Akademi, Ankara, 2017.
  11. Chuang, H.J., H. Fan, Chang P.F., Albanese, D., Wu J.J. and Yu, M.J. (2016). Multilevel influences of transactive memory systems on individual innovative behavior and team innovation(Bireysel yenilikçi davranış ve ekip yeniliği üzerinde transaktif bellek sistemlerinin çok dıüzeyli etkileri). Thinking Skills and Creativity, Volume 19, March 2016, Pages 49-59.
  12. Çetin, D. (2017). Okul yöneticilerinin teknostres algıları ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Edirne ili örneği) (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
  13. Demir, A, Karataş, İ.H. ve Metin, K.G. (2021). Ortaokul Öğretmenlerinin Girişimcilik Ve Yenilikçilik Düzeyleri: Betimsel Bir Araştırma. Medeniyet Eğitim Araştırmaları Dergisi. Araştırma makalesi. Cilt:5, Sayı:2, 2021, s.76-98.
  14. Demirel, Y. ve Kubba, Z. I. (2014). “Örgütsel öğrenmenin yenilikçilik üzerine etkisi: Otomotiv sektöründe bir araştırma”. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 9(2), 137- 151.
  15. Demirel, Y. ve Seçkin, Z. (2008). Bilgi ve bilgi paylaşımının yenilikçilik üzerine etkileri Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,17(1), 189-202.
  16. Duran, H. (2016). Devletin Girişimcilik Desteklerinin Türkiye Girişimcilik Ekosistemi Üzerine Etkisi, Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  17. Elçi, Ş. (2006). Inovasyon kalkınmanın ve rekabetin anahtarı. Ankara: Nova Basın Yayın Dağıtım.
  18. Erdoğan, Y., Bayram, S. ve Deniz, L. (2007). ‘Web tabanlı öğretim tutum ölçeği: Açıklayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi çalışması’. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 4(2): 1- 14.
  19. Gerber, M. E. (2002). Girişimcilik Tutkusu. Çev: Tayfur Keskin, Sistem Yayıncılık.
  20. Goldsmith, R. E. and Foxall, G. R. (2003). The Measurement Of İnnovativeness. The İnternational Handbook On İnnovation, 321-330.
  21. Gök, B. ve Erdoğan, T. (2011). Sınıf öğretmeni adaylarının yaratıcı düşünme düzeyleri ve eleştirel düşünme eğilimlerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 44(2), 29-51.
  22. Gökbulut, B. (2021). Öğretmenlerin Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi / Karaelmas Journal of Educational Sciences 9 204-214.
  23. Gökçora, İ.H. (2005). Toplumsal yaşamımızda ve Türk bilim Dünyasında Profesyonel ve Profesyonellik kavramlarına değin. Bilgi Dünyası Dergisi. 6(2): 237-250.
  24. Güngör, N. B. (2019). Beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin bireysel yenilikçilikdüzeyinin öğretmen profesyonelizmine olan etkisinde bilişsel esnekliğin aracılık rolü (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  25. Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Felsefeyöntem- Analiz, Ankara: Seçkin Yayınları.
  26. Hair, J., Black, W., Babın, B. and Anderson, R. (2010). Multivariate data analysis. NJ: Pearson Education.
  27. İbrahim Abdelrahman Ali, E. (2022). Dönüşümcü Liderliğin Bireysel Yenilikçilik Üzerine Etkisinde Örgütsel Öğrenme İkliminin Aracılık Rolü Üzerine Bir Araştırma, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü İşletme Ana Bilim Dalı, Samsun, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi.
  28. İlhan, Fındıkoğlu, D. (2019). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri, öğretme-öğrenme anlayışları ve yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirmeleri arasındaki ilişki (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  29. Jiang, D. and Wang, X.R. (2015). Comparative analysis of Chinese R&D structure effect on productivity Nankai Econ. Stud., 2 pp. 59-73.
  30. Kartal, F. (2018). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik düzeyleri ile eğitimde teknoloji kullanımına yönelik tutumları arasındaki ilişkilerin 152 değerlendirilmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kütahya Dumlupınar Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
  31. Kaya, H., Işık B., Şenyuva, E. ve Kaya, N. (2012). Hemşirelik öğrencilerinin bireysel ve profesyonel değerleri. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi,15(1):18-26. Yüksek lisans tezi.
  32. Kaya, S. (2017). Biyoloji öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dicle Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır.
  33. Kılıçer, K. (2011). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri. Yayınlanmış Doktora Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  34. Kline, R. B. (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modelling (Cilt 3). New York: Guilford Press.
  35. Korucu, A. T. ve Olpak, Y. Z.. (2015). ‘Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Özelliklerinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi’. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama Dergisi, C. 5, S. 1: 109-127.
  36. Merriam-Webster. (2021). https://www.merriam-webster.com/ 18.03.2022.
  37. Mülhim, Z. (2019). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin girişimcilik özellikleri ve bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi Bartın Üniversitesi örneği. Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi Ve Spor Öğretimi Ana Bilim Dalı Beden Eğitimi Ve Spor Eğitimi Bilim Dalı. Bartın. Yayımlanmış yüksek lisans tezi.
  38. Nunnally, J. (1978). Psychometric Theory(Vol. 2). New York: McGraw-Hill.
  39. OECD. (2005). Özel Sektörü Geliştirme Merkezi İstanbul ve İMKB, ‘Türkiye’deki Dinamik Küçük ve Orta Ölçekli İşletmelerin Geliştirilmesine ve Finansmanına Yönelik Çerçeve’, 2005. https://www.oecd.org/turkey/38369169.pdf. 25.11.2022.
  40. Ozan, Ö. (2009). İşletmelerde yenilik yapma ve yönetme. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya: Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  41. Özer, D. (2022). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Bireysel Yenilikçilik Düzeylerinin Bazı Demografik Değişkenler Açısından İncelenmesi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Temel Eğitim Anabilim Dalı Okul Öncesi Eğitimi Bilim Dalı. Denizli. Tezsiz Yüksek Lisans Projesi.
  42. Özgür, H. (2013). Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının eleştirel düşünme eğilimleri ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (2), 409- 420.
  43. Patır, S. (2009). Faktör Analizi İle Öğretim Üyesi Değerleme Çalışması. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(4), 69-86.
  44. Polis Yüksek Öğretim Kanunu, (2022). https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.4652.pdf. (22.03.2022).
  45. Presscott M. B. ve Slyke C. Van (1997). Understanding the Internet as an Innovation. Industrial Management Data Systems. 97, 119-124.
  46. Rogers, E. M. (1995). Diffusion of innovations (Third Edition). New York: Free Press.
  47. Sarıoğlu Kemer, A. ve Altuntaş, S., (2017). Bireysel Yenilikçilik Ölçeği’nin Hemşireliğe Uyarlanması: Türkçe Geçerlik – Güvenirlik Çalışması. Hemşirelikte Eğitim Ve Araştırma Dergisi 2017;14 (1): 52-61.
  48. Schot, S. (2018). Three frames for innovation policy: R&D, systems of innovation and transformative change, ScienceDirect Volume 47, Issue 9, November 2018, 1554-1567.
  49. Şahin, M. (2016). Bölgesel Girişimcilik Ekosistemi, Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tekirdağ.
  50. Tabachnick, B. G. and Fidell, L. S., (2013). Using Multivariate Statistics. 6. baskı, Pearson, Boston, 983s.
  51. TDK. (2022). Türk Dil Kurumu. https://sozluk.gov.tr/ (20.11.2022).
  52. Tırpan, M.(2016). Beden Eğitimi Ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin Bireysel Yenilikçilik Ve Genel Özyeterlilikleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Spor Yönetimi Bilimleri Anabilim Dalı Programı. İzmir. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi.
  53. Tidd J., Bessant J. ve Pavitt K. (1997). Managing Innovation: Integrating Technological, Market and Organizational Change. Chichester: John Wiley & Sons Ltd.
  54. Tüysüz, F. G. (2017). Resmi ortaokul görev yapan öğretmenlerin bireysel yenilikçilik düzeyleri ile örgütsel yaratıcılık algı düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (manisa ili salihli ilçesi örneği) (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bahçeşehir Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  55. TÜBİTAK. (2006). Oslo Kılavuzu. Ankara: TÜBİTAK.
  56. Wang, B.T. and Han, D. (2017). Çin'de yerli Ar-Ge ve yabancı yayılmanın enerji yoğunluğu üzerindeki etkileri J. Yenile. Sürdürmek. Enerji, 9, (2017), Madde 035901.
  57. Yeşil, S. ve Sözbilir, F. (2013). An Empirical Investigation into the Impact of Personality on Individual Innovation Behaviour in the Workplace Procedia - Social and Behavioral Sciences. Volume 81, 28 Haziran 2013, Ss. 540-551.
  58. Yuan, F. and Woodman, R. W. (2010). Innovative Behavior in The Workplace: The Role of Performance and Image Outcome Expectations. Academy of Management Journal, 3(2):323-342.
  59. Zivadinovic, K. (2004). ‘Utvrđivanje osnovnih karakteristika proizvoda primjenom faktorske analize [Defining the basic product attributes using the factor analysis]’. Ekonomski Pregled, 952-966.