Referanslar

1. Akıllı, H. S., Çam, S., Kılınç, S. ve Kızılboğa, R. (2013). Kamu personelinin etik ihlallerine verdikleri önem derecesi ve etik ihlallerin bildirimi konusundaki görüşleri. Sayıştay Dergisi, 89(Nisan), 5-33.
2. Aksu, A., Yılmaz, A. İ. ve Orçan, A. (2016). Denetimde bilgi uçurma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(4), 1727-1748.
3. Aktan, C. C. (2015). Organizasyonlarda yanlış uygulamalara karşı bir sivil erdem, ahlaki tepki ve vicdani red davranışı: Whistleblowing. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 7(2), 19-36.
4. Al, U. ve Coştur, R. (2007). Türk Psikoloji Dergisi'nin bibliyometrik profili. Türk Kütüphaneciliği, 21(2), 142-163.
5. Al, U., Soydal, İ. ve Yalçın, H. (2010). Bibliyometrik özellikleri açısından bilig’in değerlendirilmesi. Bilig, 55, 1-20.
6. Alp, M. (2014). Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Heinisch/Almanya Kararı ışığında whistleblowing (işçinin ifşa ve ihbarı) ve iş ilişkisinde ifade özgürlüğü. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15(Özel Sayı), 385-422.
7. Alparslan, A. M. ve Ekşili, N. (2016). Gündemdeki liderlik konuları: Journal of Organizational Behavior dergisinde bibliyometrik bir analiz (2010-2015). Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(16), 274-291.
8. Alparslan, A. M. ve Oktar, Ö. F. (2015). Türkiye’de lider-üye etkileşim kuramına dair makale kapsamındaki araştırmalar: Bibliyometrik bir içerik analizi. Business and Economics Research Journal, 6(1), 107-123.
9. Alper, M. ve Çetin C. (2018). Liderlik türlerinin whistleblowing ilişkisinin avukatlar açısından incelenmesi. Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 48-64.
10. Armutlu, C. ve Arı, G. S. (2010). Yönetim modalarının yüksek lisans ve doktora tezlerine yansımaları: Bibliyometrik bir analiz. ODTÜ Gelişme Dergisi, 37(Nisan), 1-23.
11. Arslan, E. T. ve Kayalar, M. (2017). Kamu ve özel sektör çalışanlarının ifşa (whistleblowing) niyeti: Karşılaştırmalı bir analiz. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 19(32), 15-26.
12. Atalay, M. Ö. ve Acuner, T. (2019). Etik ihlalleri bildirme niyeti üzerinde örgütsel adalet algısının rolü: Akademik personel üzerinde inceleme. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 114-148.
13. Atılgan, A. ve Koç, E. (2019). Whistleblowing: Türkiye’den iki örnek olay. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 41, 380-389.
14. Ay, F. A. (2018). Adaletin olmadığı yerde ıslık çalamamak, örgütsel adaletin whistleblowing (ifşa etme) niyeti üzerine etkisi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(4), 246-266.
15. Ayaz, N. ve Türkmen, B. M. (2018). Yöresel yiyecekleri konu alan lisansüstü tezlerin bibliyometrik analizi. Gastroia: Journal of Gastronomy and Travel Research, 2(1), 22-38.
16. Aydan, S. (2018). İhbarcılık: Bir kavram analizi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(41), 78-100.
17. Aydan, S. ve Kaya, S. (2018). Sağlık sektöründe ihbarcılık: Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşire ve sekreterler üzerine bir uygulama. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 21(1), 1-29.
18. Aydın, U. (2003). İş hukuku açısından işçinin bilgi uçurması (whistleblowing). Sosyal Bilimler Dergisi, 79-100.
19. Baltacı, A. (2017a). Eğitim örgütlerinde bilgi uçurma sürecinin yönetilmesi. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(7), 43-62.
20. Baltacı, A. (2017b). Eğitim örgütlerinde bilgi uçurma: Eğitim çalışanlarının bilgi uçurdukları kişi ve makamlar. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(23), 57-85.
21. Baltacı, A. (2017c). Bilgi uçurma: Kavram ve kuramsal temeller. Anemon: Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(2), 397-423.
22. Baltacı, A. (2017d), Eğitim çalışanlarının bilgi uçurma davranışlarının nedenlerine ilişkin görüşleri: Fenomenolojik bir yaklaşım. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 4(17), 1-28.
23. Baltacı, A. ve Balcı, A. (2017). Bilgi uçurmanın nedenleri: Nitel bir çalışma. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 7(1), 53-67.
24. Baraz A. B. ve Şivil H. (2019). Türk öğrencilerin meşru ihbarcılığa yönelik tutum ve niyetleri. Stratejik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi (SSAD), 3(1), 101-122.
25. Başol, O. ve Karatuna, I. (2015) Örgütlerde olumsuz durumların ifşa edilmesi ve örgütsel iletişim ilişkisi. Marmara Üniversitesi İİB Dergisi, 37(2), 153-170.
26. Bayrakçı, E. ve Kayalar, M. (2016a). Örgütsel bağlılık düzeylerine göre ifşa davranışının nitel araştırmayla incelenmesi. Journal of Current Researches on Business and Economics, 6(1), 15-42.
27. Bayrakçı, E. ve Kayalar, M. (2016b). İfşa davranışının prososyal davranışlar bağlamında değerlendirilmesine yönelik teorik bir inceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 7(15), 120-131.
28. Bellek, M. ve Aykan, E. (2019). Örgütsel adalet algısının örgütsel ifşa niyetine etkileri ve iş stresinin aracılık rolü: Kayseri sağlık çalışanları üzerinde bir araştırma. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(98), 247-264.
29. Benckendorff, P., and Zehrer, A. (2013). A network analysis of tourism research. Annals of Tourism Research, 43, 121-149.
30. Bhal, K. T. and Dadhich, A. (2011). Impact of ethical leadership and leader–member exchange on whistle blowing: The moderating impact of the moral intensity of the issue. Journal of Business Ethics, 103, 485-496.
31. Birinci, H. G. (2008). Turkish Journal of Chemistry’nin bibliyometrik analizi. Bilgi Dünyası, 9(2), 348-369.
32. Bozkuş K. (2019). Öğretmen adaylarının bilgi uçurma eğilimleri. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 12(1), 97-115.
33. Broadus, R. N. (1987). Toward a definition of ‘bibliometrics’. Scientometrics, 12(5-6), 373-379.
34. Caillier, J. G. (2015). Transformational leadership and whistle-blowing attitudes: Is this relationship mediated by organizational commitment and public service motivation. The American Review of Public Administration, 45(4), 458-475.
35. Callahan, E. S., Dworkin, T. M., Fort, T. L. and Schipani, C. A. (2002). Integrating trends in whistleblowing and corporate governance: Promoting organizational effectiveness, societal responsibility and employee empowerment. American Business Law Journal, 40, 177- 215.
36. Candan, H. ve Kaya, T. P. (2015). İhbarcılık (whistleblowing) ve algılanan örgütsel destek arasındaki ilişkinin incelenmesine yönelik bir kamu kurumunda araştırma. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(2), 305-330.
37. Celep, C. ve Konaklı, T. (2012). Bilgi uçurma: Eğitim örgütlerinde etik ve kural dışı uygulamalara yönelik bir tepki. E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(4), 65-88.
38. Cemaloğlu, N. ve Akyürek, M. İ. (2017). Örgütlerde whistleblowing (bilgi uçurma). Turkish Journal of Educational Studies, 4(3), 123-142.
39. Chiasson, M., Johnson, G. H. ve Byington, J. R. (1995). Blowing the whistle: Accountants in industry. The CPA Journal, 65(2), 24-27.
40. Chiu, R. K. (2002). Ethical judgment, locus of control and whistleblowing intention: A case study of Mainland Chinese MBA students. Managerial Auditing Journal, 17(9), 581-587.
41. Chiu, R. K. (2003). Ethical judgment and whistleblowing intention: Examination the moderating role of locus of control. Journal of Business Ethics, 43, 65-74.
42. Cobo, M. J., López‐Herrera, A. G., Herrera‐Viedma, E., and Herrera, F. (2011). Science mapping software tools: Review, analysis, and cooperative study among tools. Journal of the American Society for Information Science and Technology, 62(7), 1382-1402.
43. Çaylan, D. Ö. (2014). Stratejik girişimcilik alanına ilişkin bibliyometrik bir değerlendirme. Girişimcilik ve İnovasyon Yönetimi Dergisi, 3(2), 61-80.
44. Çetin, Ç. K. ve Çaylan, D. Ö. (2015). Stratejik yönetim yazınının entelektüel yapısında değişim: 2001-2013 yılları arası bibliyometrik bir değerlendirme. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 29(1), 101-120.
45. Çetinel, M. H. ve Taslak, S. (2017). Çalışanların ihbarcılık (whistleblowing) eğilimi ile örgütsel adalet algısı ilişkisinin kavramsal boyutu. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 6(2), 78-97.
46. Çetinel, M. H. ve Taslak, S. (2019). Çalışanların kişilik özellikleri ile ihbarcılık (whistleblowing) eğilimleri arasındaki ilişki üzerinde örgütsel adalet algısının aracılık rolü. International Journal of Academic Value Studies (Javstudies), 5(1), 46-72.
47. Çiftci, B. (2017). Türkiye’de toplumsal kültürün örgütlerde ihbarcılık üzerine etkisi: Hofstede’in kültürel boyutlar teorisi bağlamında bir değerlendirme. International Journal of Academic Value Studies (Javstudies), 3(10), 147-166.
48. Çiftci, B. ve Çiftci, Y. (2017). Muhasebe meslek etiği düzenlemeleri çerçevesinde ihbarcılık. International Journal of Academic Value Studies (Javstudies), 3(11), 106-125.
49. Çiğdem, S. (2013). Büro yönetiminde whistleblowing ve etik ilişkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(Büro Yönetimi Özel Sayısı), 93-109.
50. Çolak, H. E. E. ve Genç E. (2018). Öncülleri ve sonuçları bağlamında “Whistleblowing: Sorun bildirme”. Muhasebe ve Denetime Bakış, 18(55), 41-58.
51. Demirbulat, Ö. G. ve Dinç, N. T. (2017). Sürdürülebilir turizm konulu lisansüstü tezlerin bibliyometrik profili. Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 14(2), 20-30.
52. Demirci S. ve Erigüç, G. (2019). Sağlık yönetimi literatüründe ihbar etme üzerine yürütülen çalışmaların incelenmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 8(1), 25-34.
53. Demirtaş, Ö. (2014). İşyerlerinde olumsuz durumları ifşa etmenin etik iklim üzerindeki etkisi: Yıldırma algısının moderatör rolü. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 43(1), 136-156.
54. Demirtaş, Ö. ve Biçkes, D. M. (2014). Makyavelizm’in olumsuz durumları ifşa etme niyeti üzerindeki etkisi: Bir alan çalışması. İş, Güç, Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 16(2), 98-112.
55. Dozier, J. B., and Miceli, M. P. (1985). Potential predictors of whistle-blowing: A prosocial behavior perspective. Academy of Management Review, 10(4), 823-836.
56. Elliston, F. A. (1982). Anonymity and whistleblowing. Journal of Business Ethics, 1(3), 167-177.
57. Erdost, H. E. ve Çolak, M. (2004). Örgüt içi “sorun bildirme” konusuna kültürlerarası bakış: Türkiye - ABD örneği. Verimlilik Dergisi, 2, 69-84.
58. Ertürk, A. (2016). Ortaöğretim kurumlarında bilgi uçurma ve örgütsel vatandaşlık davranışı arasındaki ilişki. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(1), 1-22.
59. Esen, E. ve Kaplan, H. A. (2012). İşletmelerde ahlaki olmayan davranışların duyurulması (whistleblowing). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(2), 33-52.
60. Fettahlıoğlu, Ö. O. ve Demir, S. (2014). Konuşma hürriyetinin yanında sessiz kalma seçeneği: Üniversite akademik personelinin örgütsel sessizlik ve whistleblowing (ifşa etme) hakkındaki görüşleri. Akademik Bakış Dergisi, 45(Eylül), 27-52.
61. Gerçek, H. (2005). Mühendislikte etik sorunların ele verilmesi. Madencilik, 44(4), 29-38.
62. Gökçe, A. T. (2014a). Öğretmenlerin farklı bilgi uçurma tercihlerinde belirleyici olan değer yönelimleri. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 1-11.
63. Gökçe, A. T. (2014b). Okullarda bilgi uçurma: İş doyumu ve örgütsel bağlılık ilişkisi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 261-282.
64. Gökçe, A. T. ve Alataş, H. (2015). Öğretmenlerin istenmeyen yönetici davranışlarına yönelik tepkileri: bilgi uçurma mı? Sessiz kalma mı?. Bilgisayar ve Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(6), 99-116.
65. Gökçe, A. T. ve Oğuz, E. (2015a). Öğretmenlerin bilgi uçurma tercihleri ile kültürel değerleri arasındaki ilişki. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 51-64.
66. Gökçe, A. T. ve Oğuz, E. (2015b). Öğretmen adaylarının farklı bilgi uçurma (whistle-blowing) tercihlerinde belirleyici olan kültürel değerler. Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 5(1), 55-69.
67. Gündüz, Ş. (2018). İşletme disiplininde Türkçe dili kullanılarak yapılan araştırmalarda yaşanan çeviri sorunsalı: Çeviri sorunu yaşanan bazı sözcükler için terminolojik bir çalışma. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 14(1), 297-310.
68. Hacker, A. (1978). Loyalty and the whistleblower. Across the Board, 15(11), 4-9.
69. Hancıoğlu, Y. ve Tekin, E. (2017). Ulusal İşletmecilik ile Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongrelerinde yayımlanan araştırmaların bibliyometrik profili: Stratejik yönetim yazını üzerine bir inceleme. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 16. UİK Özel Sayısı, 87-100.
70. Hood, W. W., and Wilson, C.S. (2001). The literature of bibliometrics, scientometrics and informetrics. Scientometrics, 52(2), 291-314.
71. Hotamışlı, M. ve Efe, D. (2015). Duygusal zekâ ve liderlik ilişkisi bağlamındaki çalışmaların bibliyometrik analiz ile incelenmesi. Çukurova Üniversitesi İİBF Dergisi, 19(1), 101-121.
72. https://www.springer.com/journal/10551; Erişim Tarihi: 10.03.2020
73. Jubb, P. B. (1999). Whistleblowing: A restrictive definition and interpretation. Journal of Business Ethics, 21, 77-94.
74. Kaplan, Ç. ve Güven A. (2017). Yerel yönetimlerde örgütsel bağlılık ve whistleblowing. Turan-Sam Uluslararası Bilimsel Hakemli Dergisi, 9(36), 41-51.
75. Karadal, H., Akyazı, T. E., Sunman, G., Güvenç, K. ve Koca, M. F. (2016). Personel güçlendirmenin ihbarcılığa etkisinde örgütsel bağlılığın aracılık rolü üzerine bir araştırma. Eurasian Academy of Sciences Social Science Journal, 1, 106-114.
76. Kartal, Y. ve Sipahi, H. (2018), Whistleblowing ile mobbing ilişkisi: Kavramsal bir bakış ve çözüm önerileri. International Journal of Management and Administration, 2(4), 119-134.
77. Kavkalı Z. ve Yeşiltaş M. (2018). Etik örgüt kültürünün sorun bildirme davranışına etkisi: Ankara ilinde faaliyet gösteren dört ve beş yıldızlı otellerde uygulama. Turizm Akademik Dergisi, 5(2), 85- 96.
78. Kaygısız, E. G., Çelik, A. ve Kaplan, M. (2018), Aile işletmelerinde kayırmacılığın bilgi ifşa üzerine etkisi: Konya ilinde bir araştırma. Journal of Social and Humanities Sciences Research, 5(27), 2997-3005.
79. Kaygısız, E. G., Çelik, A. ve Kaplan, M. (2019). Aile işletmelerinde bilgi ifşası: Kavramsal bir değerlendirme. Journal of Social and Humanities Sciences Research, 6(33), 580-586.
80. Keenan, J. P. (2002). Whistleblowing: A study of managerial differences. Employee Responsibilities and Rights Journal, 14(1), 17-32.
81. Keleş, H. N. ve Özkan, T. K. (2015). Örgütsel özdeşleşme ve whistleblowing ilişkisi. Research Journal of Business and Management, 2(4), 498-506.
82. Kırkbeşoğlu, E., Sözen, H. C. ve Kurt, E. (2015). Türkiye’de örgüt kuramı çalışmalarının bibliyometrik profili: Atıf ağlarının dönemsel karşılaştırması. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 52(Mart), 109-136.
83. Kozak, M. A. ve Şahin, S. (2018). Bilgi ifşası (whistleblowing) ve etik ikilem üzerine çıkarımlar. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 29(1), 31-38.
84. Kördeve, M. K. (2017). Özel sektör sağlık çalışanlarında etik tutum ile whistleblowing arasındaki ilişki. Sağlık Yönetimi Dergisi, 1(2), 51-61.
85. Kurnaz, N., Ercan, C. ve Kestane, A. (2018). Muhasebe bilgi kalitesi ekseninde iç denetim ve bilgi ifşası (whistleblowing) ilişkisi. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(1), 150-169.
86. Lewis, D. (2011). Whistleblowing in a changing legal climate: Is it time to revisit our approach to trust and loyalty at the workplace?. Business Ethics: A European Review, 20(1), 71-87.
87. Lindblom, L. (2007). Dissolving the moral dilemma of whistleblowing. Journal of Business Ethics, 76(4), 413-426.
88. Liu, S., Liao, J. ve Wei, H. (2015). Authentic leadership and whistleblowing: Mediating roles of psychological safety and personal identification. Journal of Business Ethics, 131(1), 107-119.
89. Mercan, N. (2015). Ajzen’in planlanmış davranış teorisi bağlamında whistleblowing (bilgi ifşası). Sosyal ve Beşeri Bilimleri Dergisi, 7(2), 1-14.
90. Mercan, N., Altınay, A. ve Aksanyar, Y. (2012). Whistleblowing (bilgi ifşası, ihbar) ve yolsuzlukla mücadelede iç denetimin değişen ve gelişen rolü. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(2), 167-176.
91. Meriç A. ve Elden B. (2019). Muhasebe hilelerinin ortaya çıkarılmasında whistleblowing’in önemi ve muhasebe öğrencilerinin whistleblowing tercihleri: Kayseri üniversitesi örneği. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(62), 1495-1503.
92. Mesmer-Magnus, J. R. and Viswervaran, C. (2005). Whistleblowing in organizations: An examination of correlates of whistleblowing intentions, actions and retaliation. Journal of Business Ethics, 62, 277-297.
93. Miceli, M. P., and Near, J. P. (1985). Characteristics of organizational climate and perceived wrongdoing associated with whistleblowing decisions. Personnel Psychology, 38, 525-544.
94. Miceli, M. P., and Near, J. P. (2005). Standing up or standing by: What predicts blowing the whistle on organizational wrongdoing. Personnel and Human Resources Management, 24, 95-136.
95. Nartgün Ş. S. ve Kaya, A. (2017). Öğretmenlerin bilgi uçurma davranışları ve bilgi uçurma nedenleri ile bireysel değerleri arasındaki ilişki. The Journal of Academic Social Science Studies (JASSS), 54(1), 65-89.
96. Near, J. P., and Miceli, M. P. (1985). Organizational dissidence: The case of whistle-blowing. Journal of Business Ethics, 4(Pre-1986), 1-16.
97. Near, J. P., and Miceli, M. P. (1995). Effective whistle-blowing. Academy of Management Review, 20(3), 679-708.
98. Özaslan, G. ve Ünal, A. (2016). Öğretmenlerde açığa çıkarma davranışı: Mevcut durum ve öneriler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 22(3), 321-350.
99. Özler, D. E., Şahin, M. D. ve Atalay, C. G. (2010). Teorik bir çerçevede whistleblowing-etik ilişkisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2), 169-194.
100. Polat, C., Sağlam, M. ve Sarı, T. (2013). Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi’nin bibliyometrik analizi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 27(2), 273-288.
101. Ray, S. L. (2006). Whistleblowing and organizational ethics. Nursing Ethics. 13(4), 438-445.
102. Rothwell, G. R. and Baldwin, J. N. (2007). Ethical climate theory, whistle-blowing, and the code of silence in police agencies in the state of Georgia. Journal of Business Ethics, 70(4), 341-361.
103. Sayğan, S. ve Bedük, A. (2013). Ahlaki olmayan davranışların duyurulması (whistleblowing) ve etik iklimi ilişkisi üzerine bir uygulama. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 28(1), 1-23.
104. Seifert, D. L., Stammerjohan, W. W., and Martin, R. B. (2014). Trust, organizational justice, and whistleblowing: A research note. Behavioral Research in Accounting, 26(1), 157-168.
105. Seifert, D. L., Sweeney, J. T., Joireman, J., and Thornton, J. M. (2010). The influence of organizational justice on accountant whistleblowing. Accounting, Organizations and Society, 35(7), 707-717.
106. Sims, R. L., and Keenan, J. P. (1998). Predictors of external whistleblowing: Organizational and intrapersonal variables. Journal of Business Ethics, 17, 411-421.
107. Sims, R. L., and Keenan, J. P. (1999). A cross-cultural comparison of managers' whistleblowing tendencies. International Journal of Value-Based Management, 12(2), 137-151.
108. Somers, M. J., and Casal, J. C. (1994). Organizational commitment and whistle-blowing: A test of the reformer and the organization man hypotheses. Group & Organization Management, 19(3), 270-284.
109. Street, M. D. (1995). Cognitive moral development and organizational commitment: Two potential predictors of whistle-blowing. Journal of Applied Business Research (JABR), 11(4), 104-110.
110. Taş, F. ve Antalyalı, Ö. L. (2015), Kamu hastanelerinde ve özel hastanelerde çalışan hemşirelerin izharcılık (whistleblowing) tutumları. MAKÜ İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(3), 34-54.
111. Tavakoli, A. A., Keenan, J. P. and Crnjak-Karanovic, B. (2003). Culture and whistleblowing: An empirical study of Croation and United States managers utilizing Hofstede‟s cultural dimensions. Journal of Business Ethics, 43(1-2), 49-64.
112. Temizkan, S. P., Çiçek, D. ve Özdemir, C. (2015). Sağlık turizmi konusunda yayınlanan makalelerin bibliyometrik profili. International Journal of Human Sciences, 12(2), 394-415.
113. Tippett, E. C. (2006). The promise of compelled whistleblowing: What the corporate governance provisions of sarbanes oxley mean for employment law. Employee Rights and Employment Policy Journal, 11, 1–47.
114. Topgül, S. (2018). Demografik özelliklerin whistleblowing (bilgi uçurma) davranışı üzerindeki etkisi ve kamu kurumları üzerine bir araştırma. Verimlilik Dergisi, 4, 153-183.
115. Tosunoğlu, B. (2019). Bilgi uçurmanın psikolojik dayanıklılık üzerindeki etkisi: TR90 bölgesi muhasebe meslek mensupları örneği. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 10(Ek Sayı), 170-180.
116. Toytok, E. H. ve Gezen, M. O. (2018). Örgütlerde pozitif psikolojik sermaye ve bilgi uçurma: Bir ilişkisel tarama araştırması. Journal of Social and Humanities Sciences Research, 5(25), 1974-1982.
117. Tunç, H. S. ve Gökçe, A. T. (2018). Okul yöneticilerinin Alo 147 hakkındaki görüşlerinin bilgi uçurma açısından değerlendirilmesi. Anemon: Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(4), 477-487.
118. Turan, B. ve İpçioğlu, İ. (2018). Planlı davranış teorisi ile whistleblowing niyetinin incelenmesi: Sağlık sektörü çalışanları üzerinde bir araştırma. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 17. UİK Özel Sayısı, 147-166.
119. Ugaddan, R. G., and Park, S. M. (2019). Do trustful leadership, organizational justice, and motivation influence whistle-blowing intention? Evidence from federal employees. Public Personnel Management, 48(1), 56-81.
120. Uğur, S. S. ve Özdemir, L. (2019). Onlarda “whistleblowing” peki ya bizde? Kavramsal bir araştırma ve bir öneri, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi (ASOS Journal), 7(89), 71- 79.
121. Uyar, S. ve Yelgen E. (2015), Bilgi ifşası (whistleblowing) ve denetim. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 13(1), 85-106.
122. Ünkaya, G. ve Dursun, G. D. (2018). İç kontrol sisteminin etkinliği arttırmada bilgi ifşası modelinin kurulması. Muhasebe ve Denetime Bakış, 55, 15-24.
123. Üsdiken, B. ve Pasadeos, Y. (1992). Türkiye’de yayımlanan yönetimle ilgili makalelerdeki atıflar üzerine bir inceleme. Amme İdaresi Dergisi, 25(2), 107-134.
124. Weber, R. P. (1990). Basic content analysis (Second Edition). London: Sage Publications.
125. Wong, C. A., and Laschinger, H. K. (2012). Authentic leadership, performance, and job satisfaction: The mediating role of empowerment. Journal of Advanced Nursing, 69(4), 947-959.
126. Yaraş, Z. (2019). Whistleblowing ve etik çatışması: Etik ikilemler çerçevesinde Vignette tekniği ile nitel bir değerlendirme. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(6), 667-673.
127. Yazarken, H. ve Yılmaz, Z. (2016). Muhasebe dersi alan lisans öğrencilerinin ahlaki olmayan davranışların duyurulmasına yönelik tutumları: Ordu Üniversitesi’nde bir uygulama. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 18(4), 945-972.
128. Yener, S. (2018). İşgören sesliliğinin tükenmişlik ve bilgi uçurma arasındaki ilişkide düzenleyici rolü. Yönetim Bilimleri Dergisi, 16(31), 217-236.
129. Yıldız, H. ve Tani, E. (2018). Bilgi uçurma davranışının öncülleri ve sonuçları. Küresel İktisat ve İşletme Çalışmaları Dergisi (GJEBS), 7(14), 53-67.
130. Yılmaz, E. Z. ve Bayram, A. (2019). Sağlık çalışanlarında örgütsel vatandaşlık davranışı ile etiksel ifşa arasındaki ilişkinin incelenmesi. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(1), 253-274.
131. Yılmaz, G. (2017). Restoranlarda bahşiş ile ilgili yayınlanan makalelerin bibliyometrik analizi. Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 14(2), 65-79.
132. Yozgat, U. ve Kartaltepe, N. (2009). Ulusal yönetim ve organizasyon kongre kitaplarında yer alan bildirilerin bibliyometrik profili: Örgüt teorisi ve örgütsel davranış bildirileri üzerine bir araştırma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(1), 149-165.
133. Yürür, S. ve Nart, S. (2016). Örgütsel adalet algısı kamu çalışanlarının ihbar etme niyetinin belirleyicisi midir?. Amme İdaresi Dergisi, 49(3), 117-148.
134. Zhuang, J., Stuart, T. and Miller, D. L. (2005). Examining culture’s effect on whistle-blowing and peer reporting. Business & Society, 44(4), 462-486.