Cilt 7 Sayı 2 (2019): Business & Management Studies: An International Journal
Makaleler

SAĞLIK HİZMETLERİ ARZINDA DEFANSİF TIP VE HEKİMLERİN KARAR VERME ALGISI

PDF
  • Mehmet YORULMAZ,
  • Hatice SABIRLI
Mehmet YORULMAZ
Dr. Öğretim Üyesi, Selçuk Üniversitesi
Hatice SABIRLI
Master Öğrencisi, Selçuk Üniversitesi
DOI: https://doi.org/10.15295/bmij.v7i2.1121

Yayınlanmış 2019-06-26

Anahtar Kelimeler

  • Defensive Medicine,
  • Malpractice,
  • Decision Making
  • Defansif Tıp,
  • Malpraktis,
  • Karar Verme

Nasıl Atıf Yapılır

YORULMAZ, M., & SABIRLI, H. (2019). SAĞLIK HİZMETLERİ ARZINDA DEFANSİF TIP VE HEKİMLERİN KARAR VERME ALGISI. Business & Management Studies: An International Journal, 7(2), 579–590. https://doi.org/10.15295/bmij.v7i2.1121

Özet

Amaç: Bu çalışmada, sağlık hizmetleri arzında defansif tıp ve hekimlerin karar verme algıları arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Araştırma, Konya ilinde Özel Akademi Meram Hastanesi,  Özel Akademi Konya Hastanesi, Farabi Hastanesi ve Konya Göz Hastanesi’nde görev yapmakta olan hekimler üzerinde uygulanmıştır. Nicel araştırma deseni kullanılan araştırmaya 32 kadın 70 erkek olmak üzere toplam 102 hekim katılmıştır. Araştırmada örneklem grubunun oluşturulmasında kolayda örneklem yöntemi, verilerin toplanmasında ise anket tekniği kullanılmıştır. Çalışmada demografik bilgileri içeren “kişisel bilgi formu” kullanılmıştır. Hekimlerin karar verme algılarını ölçmek için  Scott ve Bruce (1995) tarafından geliştirilen Taşdelen (2002) tarafından Türkçeye uyarlanan Karar Verme Stilleri Ölçeği ile birlikte hekimlerin defansif tıp tutumlarını ölçmek amacıyla Başer ve Ark. (2014) tarafından geliştirilen Defansif Tıp Tutum Ölçeği kullanılmıştır.

Bulgular: Araştırmaya katılan hekimlerin %31,4’i kadın, %68,6’sı erkektir. Katılımcıların %39,2’si 35-44 yaş aralığındadır. Çalışılan birimlere baktığımızda hekimlerin çoğu %44,1 ile dahili birimlerde çalışmaktadır. Katılımcıların %60,8’i 11 yıl ve üstü süre hekimlik yaptığı görülmüştür. Çocuk sayısı incelendiğinde %39,2’inin 2 çocuk sahibi olduğu görülmüştür. Karar verme ile defansif tıp arasında negatif yönde düşük düzeyde anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Hekimlerin karar verme ile defansif tıp tutumları arasındaki ilişki incelenmiş ve sonucunda karar verme stilleri ile defansif tıp arasında negatif yönde düşük düzeyde anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir (r=-,229; p<0,05). Defansif tıp ile karar verme puan ortalamaları ile cinsiyet ve medeni durum değişkenleri arasında bağımsız gruplarda t testi analizi yapılmış ve anlamlı farklılık görülmemiştir. Çalışmamıza katılan hekimlerden “Hekimlik mesleğiniz sürecinde malpraktis nedeni ile dava açıldı mı” sorusuna 13 hekim (%2,7) evet cevabını verirken, 89 hekim (%87,3) hayır cevabı vermiştir. Defansif tıp uygulamaları kavramının içeriği konusunda yeterli bilgiye sahip misiniz? sorusuna 56 hekim (%54,9) “hayır” cevabını vermiştir.

Sonuç: Araştırmamızın sonuçlarına göre hekimler defansif tıp konusunda yeterli bilgiye sahip değildir ve defansif tıp davranışı gösterme eğilimleri fazladır.

PDF

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

  1. Adwok, J., Kearns, EH. (2013). Defensive Medicine: Effect on Costs, Quality, and Access to Healthcare. Journal of Biology, Agriculture and Healthcare, ISSN 2225-093X (Online) Vol.3, No.6, 2013
  2. Aynacı. Y. (2008). Hekimlerde Defansif (Çekinik) Tıp Uygulamalarının Araştırılması, Selçuk Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi, Adli Tıp Ana Bilim Dalı, Tıpta Uzmanlık Tezi, Konya. s.2.
  3. Başer A., Kolcu G., Çığırgil Y., Kadınkız B., Öngel K. (2014). İzmir Karşıyaka İlçesinde Görev Yapan Aile Hekimlerinin Defansif Tıp Uygulamaları ile İlgili Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Smyrna Tıp Dergisi 16:24.
  4. Conroy A. (2006).LessonsLearnedfromthe ‘Laboratories of Democracy’: A Critique of Federal MedicalLiabilty Reform,’’ Cornell LawRaview. 91(5):1167.
  5. Dedeoğlu. A.K. (2012). Özel Hastanelerde Çalışan Hekimlerin Tıbbi Müdahale ve Tedavide Malpraktisten Doğan Hukuki ve Cezai Sorumluluklarına İlişkin Farkındalık Düzeylerinin Ölçümü: Ankara İli Özel Hastaneler Uygulaması, Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sağlık Kurumları İşletmeciliği Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
  6. Null, G, Caroly, D, Feldman M, Rasio, D, Smith D.(2003). Death by Medicine, Nutrition Institute of America, Inc. (NIA, Inc.).
  7. Miller, R. (2006). Problems in health care law (3rd ed). Sudbury, MA: Jones and Bartlett
  8. Ovalı, F. (2010). Hasta Güvenliği Yaklaşımları.Sağlıkta Performans ve Kalite Dergisi, 1 (1), 33-43.
  9. Panting, G. (2005). “Doctors on the Defensive”, http://www.theguardian.com/society/2005/apr/01/
  10. health.comment, (Erişim Tarihi: 26 Şubat 2016).
  11. Pirol, M. (2018). Hekimlerin Karar Verme Algılarının Defansif Tıp Tutumları Üzerine Etkisinin Araştırılması, Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sağlık Yönetimi Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Konya.
  12. Scott, SG., Bruce, R.A. (1995). Decision making style, the development and of a new measure. Educational and Psychological Measurement, 55(5).
  13. Selçuk, M. (2015). Çekinik (Defansif) Tıp, İzmir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sağlık Hukuku, Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
  14. Studdert, D. M., Mello, M. M., Sage, W. M., DesRoches, C. M., Peugh, J, Zapert, K., Brennan, TA. (2005). “Defensive Medicine Among High Risk Specialist Physicians in a Volatile Malpractice Environment”, JAMA Internal Medicine, 293(21), 2609-2617.(doi:10.1001/jama.293.21.2609).
  15. Taşdelen, A. (2002). Öğretmen adaylarının farklı psiko sosyal değişkenlere göre karar verme stilleri. (Doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  16. White, K. (2005). Medical Malpractice. A crisis in cost and access. Nursing Management, 36(3), 22-25