Cilt 10 Sayı 4 (2022): Business & Management Studies: An International Journal
Makaleler

İş yaşam kalitesi ve kurumsal sosyal sorumluluk algısının işe adanmışlık üzerindeki etkisinin incelenmesi: Zincir otel işletmeleri üzerine bir araştırma

PDF
  • Sefa ÖKSÜZ,
  • Eren ERKILIÇ
Sefa ÖKSÜZ
Bilim Uzmanı, Rize, Türkiye
Eren ERKILIÇ
Doçent Dr., Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, Rize, Türkiye
DOI: https://doi.org/10.15295/bmij.v10i4.2132

Yayınlanmış 2022-12-25

Anahtar Kelimeler

  • İş Yaşam Kalitesi, Kurumsal Sosyal Sorumluluk, İşe Adanmışlık, Zincir Otel İşletmeleri
  • Quality of Work Life, Corporate Social Responsibility, Work Engagement, Chain Hotel Business

Nasıl Atıf Yapılır

ÖKSÜZ, S., & ERKILIÇ, E. (2022). İş yaşam kalitesi ve kurumsal sosyal sorumluluk algısının işe adanmışlık üzerindeki etkisinin incelenmesi: Zincir otel işletmeleri üzerine bir araştırma. Business & Management Studies: An International Journal, 10(4), 1492–1511. https://doi.org/10.15295/bmij.v10i4.2132

Telif Hakkı (c) 2022 Sefa ÖKSÜZ- Eren ERKILIÇ

Creative Commons License

Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License ile lisanslanmıştır.

Özet

İnsan kaynağı konaklama işletmelerinde hizmet kalitesini belirleyen önemli bir faktör olmakla birlikte, işletmelerin başarısında kilit role sahip olarak rekabet avantajı elde etmelerini sağlamaktadır. Araştırmacılar tarafından son yıllarda sıklıkla incelenen işe adanmışlık kavramı insan kaynağının üretkenliğini ve verimliliğini artırmada etkili olan bir konudur. İşe adanmış iş görenler işletmelere rekabet ve maliyet avantajı sağlarken hizmet kalitesinin de artmasına katkı sağlamaktadır. Bu kapsamda zincir otel işletmeleri iş görenlerinin işe adanmışlıklarını artırmanın bir yolunun da iş yaşam kalitesi ve kurumsal sosyal sorumluluk algısı ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. Bu araştırma, iş yaşam kalitesi ve kurumsal sosyal sorumluluk algısının işe adanmışlık üzerindeki etkisini incelemek amacıyla, Trabzon’daki zincir otel işletmesi iş görenleri üzerine gerçekleştirilmiştir. Trabzon’daki zincir otel işletmesi iş görenlerinden 343 geçerli anket elde edilmiştir. Araştırma modeline uygun olarak iş yaşam kalitesi, kurumsal sosyal sorumluluk algısı ve işe adanmışlık arasındaki ilişkiyi belirlemek için korelasyon analizi ve kavramların neden-sonuç ilişkini belirmek için regresyon analizi yapılmıştır. Yapılan korelasyon analizi bulgularına göre iş yaşam kalitesi ve işe adanmışlık arasında istatistiksel olarak anlamlı, pozitif yönde ve orta düzeyde bir ilişki olduğu; kurumsal sosyal sorumluluk algısı ile işe adanmışlık arasında anlamlı, pozitif yönde ve orta düzeyde bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Regresyon analizi sonuçlarına göre iş yaşam kalitesinin ve kurumsal sosyal sorumluluk algısının işe adanmışlık üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkisi olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Sonuç olarak iş görenlerin iş yaşam kalitesi ve kurumsal sosyal sorumluluk algılarının düzeylerinin yükselmesi işe adanmışlıklarını artırdığı tespit edilmiştir.

PDF

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

  1. Adrian, M. P. ve Anggiani, S. (2020). Affection of CSR to Job Satisfaction Mediated by Quality of Work Life (Case Study of Four Star Hotel in Indonesia). PEOPLE: International Journal of Social Sciences, 6(1), 760-774.
  2. Aguilera, R. V., Rupp, D. E., Williams, C. A. ve Ganapathi, J. (2007). Putting the S back in corporate social responsibility: A multilevel theory of social change in organizations. Academy of Nanagement Review, 32(3), 836-863.
  3. Ancarani, A., Di Mauro, C., Giammanco, M. D. ve Giammanco, G. (2018). Work engagement in public hospitals: a social exchange approach. International Review of Public Administration, 23(1), 1-19.
  4. Altay, M. ve Turunç, Ö. (2018). İş yükü, yaşam kalitesi ve iştem ayrılma niyeti ilişki: lider-üye etkileşiminin ve örgütsel bağlılığın aracılık rolü. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(17), 191-229.
  5. Arndt, A. D., Singhapakdi, A. ve Tam, V. (2015). Consumers as employees: The impact of social responsibility on quality of work life among Australian engineers. Social Responsibility Journal, 11(1), 98-108.
  6. Ateş, B. ve Senal, S. (2012). Kurumsal sosyal sorumluluk kapsamında muhasebenin sosyal sorumluluğu: Süleyman Demirel Üniversitesi’nde bir araştırma. Çukurova Üniversitesi İİBF Dergisi, 16(1), 71-85.
  7. Babcock-Roberson, M. E. ve Strickland, O. J. (2010). The relationship between charismatic leadership, work engagement, and organizational citizenship behaviours. The Journal of Psychology, 144(3), 313-326.
  8. Back, K., Lee, C. K. ve Abbott, J. (2011). Internal relationship marketing: Korean casino employees’ job satisfaction and organizational commitment. Cornell Hospitality Quarterly, 52(1), 111-124.
  9. Bakker, A. B., Demerouti, E., De Boer, E. ve Schaufeli, W. B. (2003). Job demands and job resources as predictors of absence duration and frequency. Journal of Vocational Behaviour, 62(2), 341-356.
  10. Bakker, A. B., Albrecht, S. L. ve Leiter, M. P. (2011). Key questions regarding work engagement. European journal of work and organizational psychology, 20(1), 4-28.
  11. Bakker, A. B. ve Demerouti, E. (2008). Towards a model of work engagement. Career Developmant International, 13(3), 209-223.
  12. Banihani, M., Lewis, P. ve Syed, J. (2013). Is work engagement gendered?. Gender in Management, 28(7), 400-423.
  13. Benckendorff, P., Edwards, D., Jurowski, C., Liburd, J. J., Miller, G. ve Moscardo, G. (2009). Exploring the future of tourism and quality of life. Tourism and Hospitality Research, 9(2), 171-183.
  14. Bhutto, T. A., Farooq, R., Talwar, S., Awan, U., ve Dhir, A. (2021). Green inclusive leadership and green creativity in the tourism and hospitality sector: serial mediation of green psychological climate and work engagement. Journal of Sustainable Tourism, 29(10), 1716-1737.
  15. Blau, P. M. (1964). Exchange and power in social life. New York: John Wiley.
  16. Brislin, R. W. (1976). Comparative research methodology: Cross-cultural studies. International Journal of Psychology, 11(3), 215-229.
  17. Bulgan, G., İşler D. B., ve Çınar, S. Ç., (2021). Otel işletmelerinde çalışma yaşamı kalitesinin işten ayrılma eğilimine etkisi ısparta örneği. Uluslararası Global Turizm Araştırmaları Dergisi, 5(2), 114-129.
  18. Burke, R. J., Koyuncu, M., Jing, W. ve Fiksenbaum, L. (2009). Work engagement among hotel managers in Beijing, China: potential antecedents and consequences. Toursim Review, 64(4), 4-18.
  19. Calveras, A. (2015). Corporate social responsibility strategy in the hotel industry: Evidence from the Balearic Islands. International Journal of Tourism Research, 17(4), 399-408.
  20. Caldwell, C., Floyd, L. A., Atkins, R. ve Holzgrefe, R. (2012). Ethical duties of organizational citizens: Obligations owed by highly committed employees. Journal of Business Ethics, 110(3), 285-299.
  21. Camilleri, M. (2014). Advancing the sustainable tourism agenda through strategic CSR perspectives. Tourism Planning & Development, 11(1), 42-56.
  22. Can, A. (1999). Çalışma hayatının kalitesinin geliştirilmesi. I. Verimlilik Kongresi. 454: 89-101. Ankara: MPM Yayınları.
  23. Carroll, A. B. (1979). A three-dimensional conceptual model of corporate performance. Academy of Management Review, 4(4), 497-505.
  24. Carroll, A. B. (1989). 1993, Business and society, ethics and stakeholder management. Cincinnati, Oh: South-Western.
  25. Carroll, A. B. (1991). The pyramid of corporate social responsibility: Toward the moral management of organizational stakeholders. Business Horizons, 34(4), 39-48.
  26. Chaudhary, R., ve Akhouri, A. (2018). Linking corporate social responsibility attributions and creativity: Modeling work engagement as a mediator. Journal of Cleaner Production, 190, 809-821.
  27. Cleveland, J. N., O’Neill, J. W., Himelright, J. L., Harrison, M. M., Crouter, A. C. ve Drago, R. (2007). Work and family issues in the hospitality industry: perspectives of entrants, managers, and spouses. Journal of Hospitality and Tourism Research, 31(3), 275-98.
  28. Coetzee, M., ve De Villiers, M. (2010). Sources of job stress, work engagement and career orientations of employees in a South African financial institution. Southern African Business Review, 14(1), 27-58.
  29. Cooper, C., Fletcher, J., Gilbert, D. ve Wanhill, R. S. (2008). Tourism principles and practice (4. baskı). New York: Longman Publishing.
  30. Çakır, O., Doğantan, E. ve Bayar, E. (2018). Otel çalışanlarının örgütsel bağlılıklarını güçlendirmede iş yaşam kalitesinin rolü. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 6(4), 345-359.
  31. Çalışkan, O. (2010). Kurumsal sosyal sorumluluk algılama boyutunun personelinin iş tatminine ve işte kalma niyetine etkisi: Antalya bölgesinde yer alan beş yıldızlı konaklama işletmelerinde çalışanlar üzerinde bir araştırma. (Doktora Tezi). Konya: Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  32. Çalışkan, O., ve Ünüsan, Ç. (2011). Otel çalışanlarının kurumsal sosyal sorumluluk algısının iş tatmini ve işte kalma niyetine etkisi. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 22(2), 154-166.
  33. Çiftci, D. Ö. ve Erkanlı, H. (2020). Dört ve beş yıldızlı otel işletmeleri çalışanlarının işe adanmışlık düzeylerinin demografik değişkenlere göre incelenmesi: orta ve doğu karadeniz bölgesi örneği. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 11(2), 336-347.
  34. Dalgıç, A. (2020). İş güvencesizliği algısının iş yaşam kalitesine etkisinde iyimserlik ve kötümserlik özelliklerinin aracılık rolü: Seyahat acentası çalışanları örneği. The Mediation Role of. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 8(3), 1922-1942.
  35. De Roeck, K., Marique, G., Stinglhamber, F. ve Swaen, V. (2014). Understanding employees’ responses to corporate social responsibility: Mediating roles of overall justice and organisational identification. International Journal of Human Resource Management, 25(1), 91-112
  36. De Roeck, K., & Maon, F. (2018). Building the theoretical puzzle of employees’ reactions to corporate social responsibility: An integrative conceptual framework and research agenda. Journal of Business Ethics, 149(3), 609-625.
  37. Deery, M. (2008). Talent management, work-life balance and retention strategies. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 20(7), 792- 806.
  38. Deery, M. ve Jago, L. (2009). A framework for work-life balance practices: Addressing the needs of the tourism industry. Tourism and Hospitality Research, 9(2), 97-108.
  39. Dienhart, J. R., ve Gregoire, M. B. (1993). Job satisfaction, job ınvolvement, job security, and customer focus of quick-service restaurant employees. Journal of Hospitality & Tourism Research, 16(2), 29-43.
  40. Domínguez Albiter, K. I., Vargas Martínez, E. E., Zizumbo Villarreal, L. ve Velázquez Castro, J. A. (2021). Tourism jobs and quality of work-life. A perception from the hotel industry workers. Cuadernos de Administración (Universidad del Valle), 37(69). Erişim adresi: http://www.scielo.org.co/scielo.php?pid=S012046452021000100005&script=sci_arttext&tlng=en
  41. Emadzadeh, M. K., Khorasani, M., ve Nematizadeh, F., (2012). Assessing t hequality of work life of primary school teachers in Isfahan city. Interdisciplinary Journal of Contemporary Research In Business, 3(9), 438-448.
  42. Erdem, B. ve Kaya, İ. (2013). Çalışma yaşamı kalitesini etkileyen faktörlerin iş görenler tarafından algılanması: Otel çalışanları üzerinde bir araştırma. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (35), 135-150.
  43. Fatma, I. K. A., Kadir, S. A., Sariman, T. ve Yuliana, S., (2016). Quality of worklife and labor productivity in the hotel industry. International Journal of Scientific and Research Publications, 6(9), 807-814.
  44. Field, A. (2009). Discovering Statistics Using SPSS. London: SAGE.
  45. Gazeloğlu, C. ve Erkılıç, E. (2020). Bilimsel araştırmalarda temel örnekleme yöntemleri (1.Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
  46. George, D. ve Mallery, M. (2010). Spss for windows step by step: A simple guide and reference, 17.0 update (10. baskı.) Boston: Pearson.
  47. Gond, J. P., El-Akremi, A., Igalens, J., ve Swaen, V. (2010). Corporate social responsibility influence on employees. International Center for Corporate Social Responsibility, 54, 1-47.
  48. Gruman, J. A. ve Saks, A. M. (2011). Performance management and employee engagement. Human Resource Management Review, 21(2), 123-136.
  49. Guan, X., Yeh, S. S., Chiang, T. Y. ve Huan, T. C. T. (2020). Does organizational inducement foster work engagement in hospitality industry? Perspectives from a moderated mediation model. Journal of Hospitality and Tourism Management, 43, 259-268.
  50. Gupta, M., ve Sharma, P., (2011). Factor credentials boosting quality of work life of BSNL employees in jammu region. Sri Krishna International Research & Educational Consortium, 2(1), 79-89.
  51. Gürlek, M. ve Tuna, M. (2019). Corporate social responsibility and work engagement: Evidence from the hotel industry. Tourism Management Perspectives, 31, 195-208.
  52. Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E. ve Tatham, R. L. (2013). Multivariate data analysis. England: Pearson Education Limited.
  53. Hall, C., M. (2007). Pro-poor tourism: who benefits?: Perspectives on tourism and poverty reduction. (3. Baskı). New Zeland: Channel View Publications.
  54. Hamarneh, I. (2013). Corporate social responsibility as a competitive advantage in tourism sector. Journal of Tourism & Services, 4(7), 36-51.
  55. Herzberg, F., Mausner, B. ve Snyderman, B. (1959). The motivation to work. New York: Wiley.
  56. Huzzard, T. (2003). The convergence of the quality of working life and competitiveness: a current Swedish literature review. Arbetsliv i omvandling, 9, 1-119.
  57. Işkın, M. (2021). Turizm işletmeleri çalışanlarının çalışma yaşamı kalitesi, iş tatmini düzeyleri ve performansları: eğitim ve geliştirme faaliyetlerinin aracı ve örgütsel sinizm. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 9(3), 1972-1991.
  58. Jr, W. G. T., Stumpf, S. A. ve Doh, J. P. 2010. Exploring talent management in india: The neglected role of intrinsic rewards. Journal of World Business, 45(2), 109-121.
  59. Kahn, W. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. The Academy of Management Journal, 33(4), 692-724.
  60. Kanten, S. ve Sadullah, O. (2012). An emprirical research on relationship quality of work life and work engagement. Procedia - Social and Behavioural Sciences, 62, 360-366.
  61. Kanten, P. (2014). Effect of quality of work life (QWL) on proactive and prosocial organizatıonal behaviours: a research on health sector employees. Suleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences, 19(1), 251-274.
  62. Kanten, S., Esirgemez, M., Hasekioğlu, Y. ve Keçeli, M. (2018). İş yaşamının kalitesinin sosyal kaytarma ve işi erteleme davranışı üzerindeki etkisinde etik iklim algısının rolü. Yönetim Bilimleri Dergisi, 16(32), 559-576.
  63. Karatepe, O., M. (2013a). High-performance work practices and hotel employee performance: The mediation of work engagement. International Journal of Hospitality Management, 32, 132-140.
  64. Karatepe, O., M. (2013b). Perceptions of organizational politics and hotel employee outcomes. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 25(1), 82-104.
  65. Karatepe, O. M., ve Demir. E. (2014). Linking core self-evaluations and work engagement to work-family facilitation: A study in the hotel industry. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 26(2), 307-323.
  66. Kim, H., K., Rhou, Y., Uysal, M. ve Kwon, N., (2017). An examination of the links between corporate social responsibility (CSR) and its internal consequences. International Journal of Hospitality Management, 61, 26-34.
  67. Kim, C., Kim, J., Marshall, R. ve Afzali, H. (2018). Stakeholder influence, institutional duality, and CSR involvement of MNC subsidiaries. Journal of Business Research, 91, 40-47.
  68. Kim, J. S., Milliman, J. ve Lucas, A. (2020). Effects of CSR on employee retention via identification and quality-of-work-life. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 32(3), 1163-1179.
  69. Kim, H., Rhou, Y., Topcuoglu, E. ve Kim, Y., G. (2020). Why hotel employees care about Corporate Social Responsibility (CSR): Using need satisfaction theory. International Journal of Hospitality Management, 85(102505), 1-8.
  70. Kusluvan, S., ve Kusluvan, Z. (2000). Perceptions and attitudes of undergraduate tourism students towards working in the tourism industry in Turkey. Tourism management, 21(3), 251-253.
  71. Lee, Y. K., Choi, J., Moon, B. Y. ve Babin, B. J. (2014). Codes of ethics, corporate philanthropy, and employee responses. International Journal of Hospitality Management, 39, 97-106.
  72. Li, J. J., Kim, W. G. ve Zhao, X. R. (2017). Multilevel model of management support and casino employee turnover intention. Tourism Management, 59, 193-204.
  73. Li, X., Sanders, K. ve Frenkel, S. (2012). How leader–member exchange, work engagement and HRM consistency explain Chinese luxury hotel employees’ job performance. International Journal of Hospitality Management, 31(4), 1059-1066.
  74. Ma, Y., Ma, Q. H., Yu, H. ve Hao, J. J. (2011). Quality of work life and employee outcomes: A survey of employees in hotel business. Advanced Materials Research, 171, 433-436.
  75. Mao, Y., He, J., Morrison, A. M. ve Andres Coca-Stefaniak, J. (2021). Effects of tourism CSR on employee psychological capital in the COVID-19 crisis: from the perspective of conservation of resources theory. Current Issues in Tourism, 24(19), 2716-2734.
  76. May, D. R., Gilson, R. L., ve Harter, L. M. (2004). The psychological conditions of meaningfulness, safety and availability and the engagement of the human spirit at work. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 77(1), 11-37.
  77. Mirvis, P. H. ve Lawler III, E. E. (1984). Accounting for the quality of work life. Journal of Occupational Behaviour, 5, 197-212.
  78. McDonald, D. J. ve Makin, P. J. (2000). The psychological contract, organizational commitment and job satisfaction of temporary staff. Leadership & Organization Development Journal, 21(2), 84-91.
  79. Mosadeghrad, A. M. (2013). Quality of working life: an antecedent to employee turnover intention. International Journal of Health Policy and Management, 1(1), 43-50.
  80. Muskat, B., ve Reitsamer, B. F. (2020). Quality of work life and Generation Y: How gender and organizational type moderate job satisfaction. Personnel Review, 49(1), 265-283.
  81. Nazir, O. ve Islam, J. U. (2020). Influence of CSR-specific activities on work engagement and employees’ innovative work behaviouur: An empirical investigation. Current Issues in Tourism, 23(24), 3054-3072.
  82. Nelson-Horcher, J. (1991). The myths of the shiftless US worker. Industry Week, 240(3), 42-44.
  83. Nimalathasan, B. (2011). Variation of quality of work life of academic professional in Bangladesh: a discriminant analysis. In Conference Paper. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/profile/NimalathasanBalasundaram/publication216521473_Variation_of_quality_of_work_life_of_academic_professional_in_Bangladesh_A_Discriminant_Analysis/links/0bdd03c2a4d12c9f0234e7b5Variation-of-quality-of-work-life-of-academic-professional-in-Bangladesh-A-Discriminant-Analysis.pdf
  84. Örücü, E., Yumuşak, S. ve Bozkır, Y. (2006). Kalite yönetimi çerçevesinde bankalarda çalışan personelin iş tatmini ve iş tatminini etkileyen faktörlerin incelenmesine yönelik bir araştırma. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 13(1), 39-51.
  85. Özdamar, K. (2001). Paket programlar ve istatistiksel veri analizi (çok değişkenli analizler). Eskişehir: Kaan Yayınları.
  86. Özyılmaz, A. ve Süner, Z. (2015). İşe adanmışlığın işyeri tutumlarına etkisi: Hatay'daki 9 işletmede yapılan ampirik araştırmanın sonuçları. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 10(3), 143-164.
  87. Park, S. Y. ve Levy, S. E. (2014). Corporate social responsibility: perspectives of hotel frontline employees. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 26(3), 332-348.
  88. Perçin, N. Ş. ve Yabacı, N. (2020). Otel işletmelerinde iş görenlerin çalışma yaşam kalitesinin demografik özellikler açısından incelenmesi. Journal of Tourism Research Institute, 1(1), 34-48.
  89. Powell, V. (2009). What effect do formalised human resource procedures such as contracts and appraisals have on employee motivation in the hospitality industry. Erişim adresi: https://chesterrep.openrepository.com/bitstream/handle/10034/100055/Victoria%20Powell.pdf?sequence=8&isAllowed=y.
  90. Punch, K. F. (2005). Sosyal araştırmalara giriş: nicel ve nitel yaklaşımlar, (D. Bayrak H. B., Arslan, Z. Akyüz, Çev.) Ankara: Siyasal Kitabevi.
  91. Putra, E. D., Cho, S. ve Liu, J. (2017). Extrinsic and intrinsic motivation on work engagement in the hospitality industry: Test of motivation crowding theory. Tourism and Hospitality Research, 17(2), 228-241.
  92. Rich, B. L., Lepine, J. A. ve Crawford, E. R. (2010). Job engagement: Antecedents and effects on job performance. Academy of Management Journal, 53(3), 617-635.
  93. Rupp, D. E., Ganapathi, J., Aguilera, R. V. ve Williams, C. A. (2006). Employee reactions to corporate social responsibility: An organizational justice framework. Journal of Organizational Behaviour: The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behaviour, 27(4), 537-543.
  94. Saks, A. (2006). Antecedents and consequences of employee engagement. Journal of Managerial Psychology 21(7), 600-619.
  95. Sağır, M. ve Türkeri, İ. (2015). Turizm işletmelerinde stratejik boyutları ile kurumsal sosyal sorumluluk uygulamaları: örnek incelemeler. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (22), 283-314.
  96. Salanova, M., Agut, S. ve Peiró, J. M. (2005). Linking organizational resources and work engagement to employee performance and customer loyalty: the mediation of service climate. Journal of Applied Psychology, 90(6), 1217-1227.
  97. Saruhan, Ş., C. ve Özdemirci, A. (2018). Bilim, felsefe ve metodoloji (5. baskı). İstanbul: Beta Basım Yayın Dağıtım A.Ş.
  98. Schaufeli, W., Bakker, A. ve Salanova M. (2006). The measurument of work engagement with short questionnaire. Educational and Psychological Measuremen, 66(4), 701-716.
  99. Seçkin, Ş. N. ve Çoban, R. (2018). A research on work life quality, psychological contract and psychological ownership relationship in the context of social exchange theory. Yorum Yönetim Yöntem Uluslararası Yönetim Ekonomi ve Felsefe Dergisi, 6(1), 7-17.
  100. Singhapakdi, A., Lee, D., Singy, M., J. ve Senasu, K. (2014). The impact of incongruity between an organization's CSR orientation and its employees' CSR orientation on employees' quality of work life. Journal of Business Research, 68(1), 60-66.
  101. Slack, R., E., Corlett, S. ve Morris, R. (2015). Exploring employee engagement with (corporate) social responsibility: A social exchange perspective on organisational participation. Journal of Business Ethics, 127(3), 537-548.
  102. Sojka, L. (2014). Specification of the quality of work life characteristics in the Slovak economic environment. Sociológia-Slovak Sociological Review, 46(3), 283-299.
  103. Stairs, M. ve Galpin, M. (2010). Positive engagement: From employeeengagement to workplace happiness. İçinde P. A. Linley, S. Harrington, ve N. Garcea (Ed.), Oxford handbook of positive psychology and work (ss. 155-172). Oxford University Press.
  104. Sü, S. (1999). Konaklama sektöründe çalışan personelin sorunları ve çözüm önerileri. (Yüksek Lisans Tezi). Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  105. Şahin, S. ve Çankır, B. (2019). Sürdürülebilir kalite algısı ve iş performansı: çalışmaya tutkunluğun aracı rolü. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28(3), 196-211.
  106. Taipale, S., Selander, K., Anttila, T., & Nätti, J. (2011). Work engagement in eight European countries: The role of job demands, autonomy, and social support. International Journal of Sociology and Social Policy, 31(7/8), 486-504.
  107. Timossi, de Silva, L., Pedroso, B., de Francisco, A. C. ve Pilatti, L., A. (2008). Evaluation of quality of work life: an adaptation from the Walton’s QWL model. In XIV Intenational Conference on Industrial Engineering and Operations Management. Erişim adresi: http://pg utfpr edu br/dirppg/ppgep/ebook/2008/CONGRESSOS/Internacionais.
  108. Tripathy, S. K. ve Rath, N. (2011). Practice of corporate social responsibility in NALCO and the perceptions of employees and the public: A case study. South Asian Journal of Management, 18(4), 44-61.
  109. Trabzon İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü, (2021). Turizm İşletme Belgeli Konaklama Tesisleri. Erişim adresi: https://trabzon.ktb.gov.tr/TR-164500/bakanligimizdan-turizm-isletme-belgeli-konaklama-tesisl-.html
  110. Turizm Bakanlığı (1989). Otelcilik ve turizm endüstrisinde işgücü araştırması. Ankara: Turizm Bakanlığı Yayınları.
  111. Türkay, O. (2015). Çalışma yaşamı kalitesinin iş memnuniyeti ve bağlılık üzerine etkileri: Seyahat acentaları üzerine bir araştırma. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(1), 239-256.
  112. Valentine, S. ve Fleischman, G. (2008). Ethics programs, perceived corporate social responsibility and job satisfaction. Journal of Business Ethics, 77(2), 159-172.
  113. Vlachos, P. A., Panagopoulos, N. G., ve Rapp, A. A. (2013). Feeling good by doing good: Employee CSR-induced attributions, job satisfaction, and the role of charismatic leadership. Journal of Business Ethics, 118(3), 577-588.
  114. Ural, A. ve Kılıç, İ. (2018). Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Detay Yayıncılık.
  115. Ünlübulduk, S., M. (2019). Konaklama işletmelerinde kurumsal sosyal sorumluluk faaliyetlerinin analizi: Borsa İstanbul konaklama işletmeleri ve marka değeri en yüksek uluslararası konaklama işletmeleri karşılaştırması. (Yüksek Lisans Tezi). Mersin Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  116. Wahlberg, T. A., Ramalho, N. ve Brochado, A. (2007). Quality of working life and engagement in hostels. Toursim Reviews, 72(4), 411-428.
  117. Walton, R. E. (1973). Quality of Working Life: What Is It?. Sloan Management Review 15(1), 11-21.
  118. Walton, R. E. (1975). Criteria for quality of working life. İçinde Davis, L. E., Cherns, A. B. (Ed.), The Quality of Working Life. (ss. 91-104). New York: The Free Press, and Associates.
  119. WBCSD, World Business Council for Sustainable Development (1999). Corporate social responsibility. Erişim adresi: https://growthorientedsustainableentrepreneurship.files.wordpress.com/2016/07/csr-wbcsd-csr-primer.pdf
  120. Witt, L. A., Kacmar, K. M. ve Andrews, M. C. (2001). The interactive effects of procedural justice and exchange ideology on supervisor‐rated commitment. Journal of Organizational Behaviour: The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behaviour, 22(5), 505-515.
  121. Wong, S. C. K. ve Ko, A. (2009). Exploratory study of understanding hotel employees' perception on worklife balance issues. International Journal of Hospitality Management, 28(2), 195-203.
  122. Yin, N. (2018). The influencing outcomes of job engagement: an interpretation from the social exchange theory. International Journal of Productivity and Performance Management, 67(5), 873-889.
  123. Zientara, P., Kujawski, L. ve Bohdanowicz-Godfrey, P. (2015). Corporate social responsibility and employee attitudes: evidence from a study of Polish hotel employees. Journal of Sustainable Tourism, 23(6), 859-880.