Makaleler
ÇOCUK DOSTU KENT YÖNETİMLERİNİN ÇOCUKLAR TARAFINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ: BURSA ÖRNEĞİ
Sanem BERKÜN
Yayınlanmış 2019-03-19
Anahtar Kelimeler
- Child Friendly City,
- Local Managements,
- Bursa
- Çocuk Dostu Kent,
- Yerel Yönetimler,
- Bursa
Nasıl Atıf Yapılır
BERKÜN, S. (2019). ÇOCUK DOSTU KENT YÖNETİMLERİNİN ÇOCUKLAR TARAFINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ: BURSA ÖRNEĞİ. Business & Management Studies: An International Journal, 7(1), 135–152. https://doi.org/10.15295/bmij.v7i1.1051
Özet
Kent yönetiminde, kentte yaşayan herkesin kendisini kente ait ve mutlu hissedebileceği politikalar geliştirmek istenmektedir. Bu hedef çocuklar boyutunda “çocuk dostu kent” olarak ifade edilmektedir. Çocukların oyun ve gelişim haklarına güvenle erişimlerini sağlamak amacıyla kentlerde çocuk dostu mekânlar yaratmak yerel yönetimlerin üzerine düşen en önemli görevler arasındadır. Bu amaçla son yıllarda dünyada ve Türkiye’de önemli proje ve uygulamalar hayata geçirilmiştir. Bu süreçte, yerel yönetimlerin daha aktif rol almasının yararlı olacağı savının desteklendiği çalışmada öncelikle; çocuk dostu kent kavramına değinilmekte ve bu kapsamda Türkiye’de gerçekleştirilen uygulamalar üzerinden gerekli teorik çerçeve oluşturulmaktadır. Çalışmanın son bölümünde ise çocuk dostu kent çalışmalarında önemli faaliyetler yürüten Bursa’da çocukların kenti ne kadar çocuk dostu bulduklarına dair yapılan alan araştırması bulgularına yer verilmektedir.
İndirmeler
İndirme verileri henüz mevcut değil.
Referanslar
Arın, S. ve Özsoy, A. (2015) “Kentsel Mekan Tasarımında Çocuk Katılımı”, Çocuk ve Kent İdealkent Kent Araştırmaları Dergisi Sayı: 17, ss.182-201.
Berkün, S. ve Sezer, Ö. (2015) “Çocuklarin Korunması Sürecinde Çocuk Dostu Kentler ve Yerel Yönetimlerin Rolü”, 1. Uluslararası Kent Araştırmaları Kongresi Bildiriler Kitabı, 4. Cilt, ss.1106-1127.
Birleşmiş Milletler (1989) Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi, Erişim Adresi: http://cocukhaklari.barobirlik.org.tr/dokuman/mevzuat_uamevzuat/birlesmismilletler.pdf (24.02.2019).
Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Politika Forumu Çocuk Yoksulluğu Çalışma Grubu Kuruluş Bildirgesi, (2005).http://www.spf.boun.edu.tr/docs/Cocuk%20Yoksullugu%20Calisma%20Grubu%20kurulus%20bildirgesi.pdf (19. 09. 2014).
Çakmak, C., Çapak, H., Konca, M. ve Korku, C. (2017) “Bir Halk Sağlığı Sorunu Olarak Çocuklara Yönelik Şiddet: Gazete Haberleri Üzerinden Bir Araştırma”, Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(13), ss.85-101.
Çocuk Haklarına Dair Sözleşmesi HDK Grubu (2008) Çocuklara Yönelik Şiddetin Raporlanması http://www.icc.org.tr/uploads/documents/icc-violence-1.pdf (24. 09. 2014).
Gökmen, H. S. (2013). Çocuk dostu kent üzerine stratejiler, TMMOB 2. İzmir Kent Sempozyumu Bildiriler Kitabı.
İllere Göre Öncelikli Yaşam Kalitesi Göstergeleri, Erişim Adresi: http://www.illeridaresi.gov.tr/Iller/Illericerik.aspx?icerik=242 (04. 02. 2018).
Kaypak, Ş. (2016) “İnsanlar İçin Kente Bakış: Dost Kentler”, 2. Uluslararası Çin’den Adriyatik’e Sosyal Bilimler Kongresi Kongre Kitabı, Uluslararası İlişkiler - Kamu Yönetimi– Hukuk Özel Sayısı, ss.134-146.
Koç, N., Tavşancıl, E. ve Demir, E. (2015) “Çocuk Dostu Şehir Girişimi ve Çocukların Gözüyle Ankara”, Çocuk ve Kent İdealkent Kent Araştırmaları Dergisi Sayı: 17, ss.106-139.
Ofluoğlu, G. ve Uysal, T. (2018) ”Küreselleşme ve Bilgi Toplumunda Çocuk İşgücü”, Yönetim Çalışma Hayatı ve Sendikacılık Uygulamaları, Ed: Talas, M. & Derin, H., İksad Yayınevi: Gaziantep
Özservet, Ç. Y. (2015a) “Takdim”, Çocuk ve Kent İdealkent Kent Araştırmaları Dergisi Sayı: 17, ss.5-11.
Özservet, Ç. Y. (2015b) “Aile Dostu Kent İçin Kavramsal Analiz”, Aile Dostu Kentler Etüt Araştırması, ss.53-68.
Riggio, E. (2002) “Child Friendly Cities: Good Governance in the Best Interests of the Child” Environment & Urbanization, 14(2), pp. 45-58.
Runyan D.K. ve Zolotor A.J. (2011) “International Issues in Child Maltreatment”, Child Abuse And Neglect: Diagnosis, Treatment and Evidence, Ed: Carole, J., Elsevier, Canada.
Severcan, Y. C. (2015) “Çocukların Gözünden Çocuk Dostu Yer Kavramı ve Yaşanılan Çevrelerin Değerlendirilmesi: İstanbul Örneği”, Çocuk ve Kent İdealkent Kent Araştırmaları Dergisi Sayı: 17, ss.140-181.
Sivri, G. H. (2013) “Çocuk Dostu Kent Üzerine Stratejiler”, TMMOB 2. İzmir Kent Sempozyumu Bildiriler Kitabı, ss. 829-821.
Sokakta Yaşayan ve/veya Çalıştırılan Çocuklara Yönelik Yeni Hizmet Modeli ve İl Eylem Planı Çalışmaları Raporu (2010), Erişim Adresi: http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/shcek-kitap-baskiya-hazir-rec4agus11.pdf (21.01.2019).
Topsümer, F., Babacan, E. Ve Baytekin, E. P. (2009) “Şehir ve Çocuk Dostu Şehir Girişiminin Şehir İmajına Katkısı”, İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı: 35, ss.5-20.
Türkiye İstatistik Kurumu, (2018), Erişim Adresi: Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları 2018”, http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1059 (18.01.2019).
Türkiye İstatistik Kurumu (2017) Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması, Erişim Adresi: http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1011, (18.01.2019).
Türkiye İstatistik Kurumu (2012). Çocuk İşgücü Anketi Sonuçları, Erişim Adresi: http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=13659 (04.12 2018).
United Nations, (2005), Sustainable Development Goals 2030: Poverty Fact Sheets, Erişim Adresi: http://www.un.org/sustainabledevelopment/poverty/ (14.01.2018).
UNICEF, (2016), “Basın Merkezi”, Erişim Adresi: https://www.unicefturk.org/yazi/yoksulluk (18.01.2019).
UNICEF Child Friendly Cities: An international initiative promoting child participation in local government, Erişim Adresi: http://www.unicef.org/rightsite/sowc/pdfs/panels/Child%20Friendly%20Cities.pdf (14.01.2018).
UNİCEF, (2009). Çocuk Dostu Şehirler Bilgi Formu, Erişim Adresi: http://childfriendlycities.org/tr/genel-bakis/cocuk-dostu-sehir-nedir/ (24. 09. 2014).
UNİCEF, (2006). Çocuk Dostu Şehir Projesi Uygulama Yönergesi, Erişim Adresi: https://childfriendlycities.org/resources/ (21. 11. 2018).
UNİCEF, Çocuk Dostu Şehirler Uygulama Örnekleri, Erişim Adresi: https://childfriendlycities.org/resources/ (02. 11. 2018).
UNİCEF Çocuk Dostu Şehirler, Erişim Adresi: http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/CFC%20Catalogue-TR.pdf (14.01.2018).
Yalçınkaya, Ş. (2015) “Modern Kentin Yeni Kamusal Alanında Çocuk, Alışveriş Merkezleri ve Serbest Zaman Etkinlikler”, Çocuk ve Kent İdealkent Kent Araştırmaları Dergisi Sayı: 17, ss.80-105.
Yayla, Y. (2017) “Küresel Dünya’da ve Türkiye’de Çocuk İşçiliği: Uluslararası ve Ulusal Yasal Düzenlemeler ve Ampirik Göstergeler”. TBB Dergisi, Sayı: 128, ss.413-436.
Yazgan, B. (2017) “İstanbul İlinde Çocuk Dostu Kent İçin Mekân, Çevre, Tasarım, Gelişim Eksenli Bir Proje: “Esenler Çocuk Sokağı” Örneğinin İncelenmesi, Okan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Okul Öncesi Öğretmenliği Anabilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Yıldırım, U. ve Göktürk, İ. (2008). Toplumsal sorunların çözümünde yeni belediyecilik anlayışı: Sosyal belediyecilik yaklaşımı”, 1. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Sakarya.
Yiğit, R., Üğücü, G. ve Kaya, S. (2018) “Yoksulluk: Çocuk Sağlığını Tehdit Eden Bir Durum”, Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2(2), ss.83-98.
5216 Sayılı Büyükşehir Belediyeleri Kanunu, (2004, 10 Temmuz), Resmi Gazete (Sayı: 25531) Erişim Adresi: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5216.pdf (10.03.2018).
5302 Sayılı İl Özel İdareleri Kanunu, (2005, 4 Mart), Resmi Gazete (Sayı: 25745) Erişim Adresi: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5302.pdf, (10.03.2018).
5393 Sayılı Belediye Kanunu, (2005, 3,Temmuz), Resmi Gazete (Sayı: 25874) Erişim Adresi: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5393.pdf, (10.03.2018).
Berkün, S. ve Sezer, Ö. (2015) “Çocuklarin Korunması Sürecinde Çocuk Dostu Kentler ve Yerel Yönetimlerin Rolü”, 1. Uluslararası Kent Araştırmaları Kongresi Bildiriler Kitabı, 4. Cilt, ss.1106-1127.
Birleşmiş Milletler (1989) Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi, Erişim Adresi: http://cocukhaklari.barobirlik.org.tr/dokuman/mevzuat_uamevzuat/birlesmismilletler.pdf (24.02.2019).
Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Politika Forumu Çocuk Yoksulluğu Çalışma Grubu Kuruluş Bildirgesi, (2005).http://www.spf.boun.edu.tr/docs/Cocuk%20Yoksullugu%20Calisma%20Grubu%20kurulus%20bildirgesi.pdf (19. 09. 2014).
Çakmak, C., Çapak, H., Konca, M. ve Korku, C. (2017) “Bir Halk Sağlığı Sorunu Olarak Çocuklara Yönelik Şiddet: Gazete Haberleri Üzerinden Bir Araştırma”, Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(13), ss.85-101.
Çocuk Haklarına Dair Sözleşmesi HDK Grubu (2008) Çocuklara Yönelik Şiddetin Raporlanması http://www.icc.org.tr/uploads/documents/icc-violence-1.pdf (24. 09. 2014).
Gökmen, H. S. (2013). Çocuk dostu kent üzerine stratejiler, TMMOB 2. İzmir Kent Sempozyumu Bildiriler Kitabı.
İllere Göre Öncelikli Yaşam Kalitesi Göstergeleri, Erişim Adresi: http://www.illeridaresi.gov.tr/Iller/Illericerik.aspx?icerik=242 (04. 02. 2018).
Kaypak, Ş. (2016) “İnsanlar İçin Kente Bakış: Dost Kentler”, 2. Uluslararası Çin’den Adriyatik’e Sosyal Bilimler Kongresi Kongre Kitabı, Uluslararası İlişkiler - Kamu Yönetimi– Hukuk Özel Sayısı, ss.134-146.
Koç, N., Tavşancıl, E. ve Demir, E. (2015) “Çocuk Dostu Şehir Girişimi ve Çocukların Gözüyle Ankara”, Çocuk ve Kent İdealkent Kent Araştırmaları Dergisi Sayı: 17, ss.106-139.
Ofluoğlu, G. ve Uysal, T. (2018) ”Küreselleşme ve Bilgi Toplumunda Çocuk İşgücü”, Yönetim Çalışma Hayatı ve Sendikacılık Uygulamaları, Ed: Talas, M. & Derin, H., İksad Yayınevi: Gaziantep
Özservet, Ç. Y. (2015a) “Takdim”, Çocuk ve Kent İdealkent Kent Araştırmaları Dergisi Sayı: 17, ss.5-11.
Özservet, Ç. Y. (2015b) “Aile Dostu Kent İçin Kavramsal Analiz”, Aile Dostu Kentler Etüt Araştırması, ss.53-68.
Riggio, E. (2002) “Child Friendly Cities: Good Governance in the Best Interests of the Child” Environment & Urbanization, 14(2), pp. 45-58.
Runyan D.K. ve Zolotor A.J. (2011) “International Issues in Child Maltreatment”, Child Abuse And Neglect: Diagnosis, Treatment and Evidence, Ed: Carole, J., Elsevier, Canada.
Severcan, Y. C. (2015) “Çocukların Gözünden Çocuk Dostu Yer Kavramı ve Yaşanılan Çevrelerin Değerlendirilmesi: İstanbul Örneği”, Çocuk ve Kent İdealkent Kent Araştırmaları Dergisi Sayı: 17, ss.140-181.
Sivri, G. H. (2013) “Çocuk Dostu Kent Üzerine Stratejiler”, TMMOB 2. İzmir Kent Sempozyumu Bildiriler Kitabı, ss. 829-821.
Sokakta Yaşayan ve/veya Çalıştırılan Çocuklara Yönelik Yeni Hizmet Modeli ve İl Eylem Planı Çalışmaları Raporu (2010), Erişim Adresi: http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/shcek-kitap-baskiya-hazir-rec4agus11.pdf (21.01.2019).
Topsümer, F., Babacan, E. Ve Baytekin, E. P. (2009) “Şehir ve Çocuk Dostu Şehir Girişiminin Şehir İmajına Katkısı”, İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı: 35, ss.5-20.
Türkiye İstatistik Kurumu, (2018), Erişim Adresi: Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları 2018”, http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1059 (18.01.2019).
Türkiye İstatistik Kurumu (2017) Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması, Erişim Adresi: http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1011, (18.01.2019).
Türkiye İstatistik Kurumu (2012). Çocuk İşgücü Anketi Sonuçları, Erişim Adresi: http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=13659 (04.12 2018).
United Nations, (2005), Sustainable Development Goals 2030: Poverty Fact Sheets, Erişim Adresi: http://www.un.org/sustainabledevelopment/poverty/ (14.01.2018).
UNICEF, (2016), “Basın Merkezi”, Erişim Adresi: https://www.unicefturk.org/yazi/yoksulluk (18.01.2019).
UNICEF Child Friendly Cities: An international initiative promoting child participation in local government, Erişim Adresi: http://www.unicef.org/rightsite/sowc/pdfs/panels/Child%20Friendly%20Cities.pdf (14.01.2018).
UNİCEF, (2009). Çocuk Dostu Şehirler Bilgi Formu, Erişim Adresi: http://childfriendlycities.org/tr/genel-bakis/cocuk-dostu-sehir-nedir/ (24. 09. 2014).
UNİCEF, (2006). Çocuk Dostu Şehir Projesi Uygulama Yönergesi, Erişim Adresi: https://childfriendlycities.org/resources/ (21. 11. 2018).
UNİCEF, Çocuk Dostu Şehirler Uygulama Örnekleri, Erişim Adresi: https://childfriendlycities.org/resources/ (02. 11. 2018).
UNİCEF Çocuk Dostu Şehirler, Erişim Adresi: http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/CFC%20Catalogue-TR.pdf (14.01.2018).
Yalçınkaya, Ş. (2015) “Modern Kentin Yeni Kamusal Alanında Çocuk, Alışveriş Merkezleri ve Serbest Zaman Etkinlikler”, Çocuk ve Kent İdealkent Kent Araştırmaları Dergisi Sayı: 17, ss.80-105.
Yayla, Y. (2017) “Küresel Dünya’da ve Türkiye’de Çocuk İşçiliği: Uluslararası ve Ulusal Yasal Düzenlemeler ve Ampirik Göstergeler”. TBB Dergisi, Sayı: 128, ss.413-436.
Yazgan, B. (2017) “İstanbul İlinde Çocuk Dostu Kent İçin Mekân, Çevre, Tasarım, Gelişim Eksenli Bir Proje: “Esenler Çocuk Sokağı” Örneğinin İncelenmesi, Okan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Okul Öncesi Öğretmenliği Anabilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Yıldırım, U. ve Göktürk, İ. (2008). Toplumsal sorunların çözümünde yeni belediyecilik anlayışı: Sosyal belediyecilik yaklaşımı”, 1. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Sakarya.
Yiğit, R., Üğücü, G. ve Kaya, S. (2018) “Yoksulluk: Çocuk Sağlığını Tehdit Eden Bir Durum”, Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2(2), ss.83-98.
5216 Sayılı Büyükşehir Belediyeleri Kanunu, (2004, 10 Temmuz), Resmi Gazete (Sayı: 25531) Erişim Adresi: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5216.pdf (10.03.2018).
5302 Sayılı İl Özel İdareleri Kanunu, (2005, 4 Mart), Resmi Gazete (Sayı: 25745) Erişim Adresi: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5302.pdf, (10.03.2018).
5393 Sayılı Belediye Kanunu, (2005, 3,Temmuz), Resmi Gazete (Sayı: 25874) Erişim Adresi: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5393.pdf, (10.03.2018).